Met de fiets verlaat ik Yangshou en rijd over smalle weggetjes de stad uit. Om mij heen zie ik overal de grillige pieken van het Karst gebergte. Wanneer we bij de Yulong rivier arriveren, worden koppels gemaakt voor het bamboe varen. Op een boot mag maximaal 180 kg. Wanneer we op de weegschaal staan en net onder dit gewicht blijven, blijkt de limiet toch op 160 te liggen. Helaas. Gelukkig zijn er ook lichtere reisgenoten. Tientallen bamboevlotten liggen al klaar. Ik stap op één van de vlotten. Daarna drijven we over de Yulong rivier met aan weerszijde de prachtige pieken van het Karst gebergte. Schitterend. Na iets meer dan een half uur is de tocht weer voorbij. Ik stap af. De schipper vaart snel door voor zijn volgende klanten. Na de lunch fiets ik terug naar Yangshou.

Na een hele lange reisdag, waarbij we ruim negen uur met de hogesnelheidstrein gereisd hebben en daarna nog met de bus, komen we aan in Yangshou. Rond Yangshou ligt het Karst gebergte. Grillige hoge rotspunten in het landschap. Met de tuktuk rijden we naar de Golden Water Cave, zo'n zeven kilometer ten zuiden van de stad. Deze grotten zijn pas begin deze eeuw ontdekt. We hebben eigenlijk geen idee waar we precies een kaartje voor kopen. Even later volgen we de gids, die met een versterker en in het Chinees uitleg geeft, de grotten in. We lopen door prachtige druipsteengrotten. De rotsen worden - hoe Chinees - uitgelicht in verschillende felle kleuren. Aan het einde van de tour is er ook een hotspring, waar je kunt zwemmen. Wij hebben geen zwemkleding mee. We stropen de pijpen op en stappen in het vulkanisch warme water. De grotten van Yangshou zijn niet alleen mooi om te bezichtigen, het hele Chinese tafereel is misschien nog wel leuker om mee te maken.

Dag 130 van mijn sabbatical leave. Nog maar één week te gaan. Hoewel ik zoveel indrukken opgedaan heb de afgelopen maanden, lijkt de tijd ook omgevlogen. Goed om de laatste week nog even te genieten. Vandaag ben ik in Weishan, de hoofdstad van het Nanzhou Koninkrijk tussen 7de en 10de eeuw. De Nanzhou-ers wisten samen met de Tibetanen de strijders van de Tang Dynastie te verslaan. Het historische stadje Weishan heeft nog veel oude gebouwen. Hoewel de meeste nu winkeltjes of restaurants zijn, is het leuk om door de straatjes te dwalen. Wel beginnen alle straatjes van de afgelopen plaatsjes op elkaar te lijken. Net buiten Weishan liggen de Weibao Mountains. Een berg met veel Taoïstische tempels. Net als bij het Boeddhisme, komen veel mensen naar de tempels om te bidden. De tempels zijn zeer kleurrijk gedecoreerd. Via een flinke klim bereik ik de Doulao tempel op de hoogste punt van het natuurgebied. Daarna daal ik weer af. Een leuke en ook pittige wandeling.

Vanuit het stadje Xizhou gaan we op de fiets naar Dali. Dali is het centrum van de Bai minderheid. Voordat we op de fiets stappen, krijgen we een demonstratie hoe vissers met aalscholvers in het Erhai meer visten. Tegenwoordig mag men nog maar twee maanden per jaar vissen, om overbevissing tegen te gaan. De visser laat de aalscholvers los. Doordat de vogels een touwtje om de nek hebben, kunnen ze de gevangen vis niet doorklikken. Een stukje verder op de route, parkeren we de fietsen voor een thee proeverij. Vijf verschillende soorten thee wordt bereid. De een is lekkerder dan de andere. Daarna fietsen we ruim 15 km over de boulevard langs het meer. Veel mensen zeggen spontaan gedag. Aan het einde van de middag arriveren we in de oude historische stad van Dali. Ook 's avonds is de stad sfeervol.

Gisteren zijn we aangekomen in het plaatsje Shaxi. Een historisch plaatsje van de Bai-beschaving. In het centrum staat het opera gebouw uit de 16de eeuw, met er tegenover de Boeddhistische Xingjiao tempel met twee serieuze wachters. Vandaag zijn we gaan wandelen in het Shibaoshan gebergte. Het natuurgebied vormt zich rond drie bergen. In het park staan verschillende tempels en Boeddhistische grotten. Ik bezoek de Shizhong tempel (Stone Bell tempel). Op de binnenplaats staat een grote rots in de vorm van een bel. Achter de tempel bezoek ik de grotten. Hier bevinden zich een van de oudste uit de rotsen gehouwen Boeddhistische beelden van China. Door de afgelegen ligging hebben zij de Culturele revolutie doorstaan. De beelden zijn verfijnd gedecoreerd en hebben nog wat van de mogelijk oorspronkelijke kleur. Ik heb zo'n 400 meter geklommen. Ik daal weer af en loop terug naar Shaxi.

De stad Lijiang is het centrum van de Naxi beschaving. Gisteren heb is al gedwaald door de oude stad met houten huizen. Ik heb het Mu Fu paleis bezocht en ben naar de kapper geweest. Vandaag ben ik op de fiets naar het Black Dragon Lake geweest, met de besneeuwde bergen op de achtergrond en naar het stadje Baisha, de voormalige hoofdstad. Iedere straat, iedere hoek en ieder plein is sfeervol en fotogeniek, zowel overdag als 's avonds.

Op de weg van Shangri-La naar Lijiang passeren we de Tiger Leaping kloof. Het water van de Golden Sands rivier, een zijtak van de Yangtze rivier, perst zich tussen de rotsen door. Op de plek die ik bezoek, zou ooit een tijger aan zijn jagers zijn ontsnapt door via het rotsblok over het snelstromende water te springen. De Tiger Leaping gorge maakt deel uit van de Three parallel rivers, een Unesco Heritage. Onderin de kloof is de kracht van het water voelbaar. Het bordje 'verboden te zwemmen' is misschien wat overbodig.

Neem maar lijnbus 3 om bij het Ganden Sumtselng Gompa klooster te komen, net buiten Shangri-La. Dat klinkt eenvoudig, maar geen lijn 3 bij de bushalte. Het is onduidelijk waar bus 3 wel stopt. Er is ook niemand te vinden die Engels spreekt of kan helpen. We nemen een taxi en laten de chauffeur een foto van het klooster zien. Het Ganden Sumtseling Gompa klooster is het grootste Tibetaanse klooster buiten Tibet. Het is 400 jaar geleden opgericht door de vijfde Dalai Lama. Tijdens de culturele revolutie werd het Boeddhistische klooster door de Chinezen verwoest. Sinds 1981 is het klooster weer herbouwd en heropend. Voorheen verbleven er 2.000 monniken, tegenwoordig nog zo'n 700. Wanneer ik het klooster betreed, zie ik veel jonge stellen in traditionele Tibetaanse kleding. Een jongen legt uit met zijn vertaalapp dat zij de kleding gehuurd hebben om hier foto's te kunnen maken. Met een foto van de stadspoort, komen we met de taxi weer terug in de oude stad.

Het valt nog niet mee om het Potatso National Park te bezoeken. Kan ik nu wel geen combinatieticket met het klooster komen? Na veel onduidelijkheid, lijkt het niet te zijn. Ik denk nu een ticket te hebben voor de shuttle naar het park en voor de entree. Helemaal zeker ben ik niet. De medewerkster van het ticketoffice loopt de halve oude stad met ons mee om aan te wijzen waar de bus vertrekt. Wanneer ik bij het park aankom, is alle info in het Chinees. Met de parkshuttle rijd ik verder het park in. Het pad dat we willen volgen, blijkt niet te kunnen. Iedereen wijst naar het andere pad. Ook goed. Bij het Bita Hai meer is de keuze ook beperkt tot één route langs het meer. Een mooie route van ongeveer 3km langs het meer. Welke bus moeten we hebben om terug te keren in Shangri-la? Het lijkt dat de eerste bus pas om half drie vertrekt. Dit betekent ruim anderhalf uur wachten. Misschien werd dat bij aankomst wel vermeld in het Chinees? Zonder Chinese gids is reizen door China lastig, maar het levert wel leuke en onverwachte ervaringen op.

Vandaag heb ik de Chengdu Research Base of Giant Panda Breeding bezocht. Het instituut begon in 1987 met zes opgevangen panda's en slaagde er in succesvolle bevruchtingen te realiseren. Sinds de start zijn er 124 panda's geboren. Momenteel verblijven er 83 panda's in Chengdu. Wanneer ik bij het eerste verblijf aan kom, verdringen mensen zich om een foto van een etende panda te maken. Ik ook. In het verblijf er naast zitten drie jonge dieren. Ik loop van verblijf naar verblijf. Alle panda's zijn leuk om te zien. Sommigen klimmen over boomstammen, anderen liggen gewoon op een tak. Naarmate ik verder door het park loop,neemt de aandacht voor de panda's af. Ik vind de verblijven van de veel kleinere rode panda's een welkome afwisseling. Het was super leuk om de reuzenpanda's en de rode panda's te kunnen zien vandaag.

Vanmorgen door de oude stad Songpan gewandeld. Binnen de stadsmuren staan veelal houten huizen. De historische overdekte brug past hier goed bij. Rond het middaguur zijn we met de hoge snelheid trein naar Chengdu gereden. In de namiddag hebben we het Publics park bezocht in Chrngdu, waar mensen Chinees schaken spelen, thee drinken of dansen in het openbaar. Aansluitend zijn we naar het theater gegaan voor een soort van Chinese opera en muziek. Als souvenir kregen we een panda tas mee. Chengdu is de stad van de panda's. Morgen gaan we ze in het echt bekijken. #zinin

Vandaag heb ik op de weg van Langmusi naar Songpan het Huanglong National Park bezocht. Al bij aankomst zie ik een indrukwekkende hoeveelheid touringcars. Ik sluit aan in de rij voor de kabelbaan. Om mij heen enkel Chinese toeristen. Duizenden. Wanneer ik boven uitstap, volg ik de stroom mensen naar het vijf kleuren meer. Door de kalkafzetting ontstaan waterbassins, die trapsgewijs onder elkaar liggen. De kleur verschilt per bassin. Vanaf het vijf kleuren meer begin ik aan een vier kilometer lange afdaling over trappen. Onderweg passeer ik drooggevallen kalkbassins. In een andere tijd van het jaar staan deze bassins ook vol met water. Op het wandelpad is het vooral lastig langzaam dalende Chinezen te ontwijken. Zij lopen over de gehele breedte. Voor sommigen is de lange afdaling gewoon te zwaar. De watervallen lager in de vallei staan droog of zijn nog bevroren. Gelukkig zijn onderaan de afdaling nog enkele bassins gevuld. Huanglong is een prachtige bestemming en staat op de Unesco lijst. De drukte moet je op de koop toenemen.

Tsja, soms doe je zoveel indrukken op op een dag dat je wel honderd foto's kunt delen. Vandaag zijn we in Langmusi op 3.350 meter hoogte. Op de grens van twee provincies liggen twee Tibetaanse kloosters. Het Serti klooster is het grootste klooster. Het is gesticht in 1413 en door de latere Lama's van de Geelkap-orde uitgebreid. Wanneer ik met de gids door het kloostercomplex loop, vertelt hij dat de tempels tijdens de culturele revolutie verwoest zijn. Gelukkig zijn ze later weer hersteld. Boven het complex ligt de skyburial site. Overleden Tibetanen worden hier door gieren opgegeten. Op de andere oever van de Bailong rivier ligt het Kerti Gomba klooster. Achter het klooster begint een kloof tussen de rotsen door. Na een half uurtje bereiken we een grasvlakte. Een prachtigecwandeling. Ik sluit de middag af met een biertje in een van de restaurants.

Het klooster van Labrang Trashi Khyil is het grootste klooster van de gelugschool (geelkap-orde) buiten Tibet. Het klooster werd in 1709 gesticht en sindsdien uitgebreid. Na de Chinese bezetting van Tibet begin jaren vijftig, werd het klooster ruim 12 jaar gesloten. Daarna is het klooster weer gerestaureerd en in gebruik genomen. De lokale Tibetaanse gids neemt ons mee in het klooster complex. Hij vertelt dat er tegenwoordig 1 300 monniken leven en het complex 40 Boedhistische tempels bevat. We bezoeken enkele tempels. Binnen in de tempels, bidden en offeren Tibetanen aan de Boedha goden. Ook zijn monniken, in hun donker rode gewaden, aan het bidden. Helaas mogen in de tempels geen foto's gemaakt worden. Ik sluit het bezoek af, door de drie kilometer lange kora te lopen, net als de pelgrims doen. Langs de route staan bijna 1.200 Boedhistische gebedsmolens. Indrukwekkend.