Vandaag heb ik de Chengdu Research Base of Giant Panda Breeding bezocht. Het instituut begon in 1987 met zes opgevangen panda's en slaagde er in succesvolle bevruchtingen te realiseren. Sinds de start zijn er 124 panda's geboren. Momenteel verblijven er 83 panda's in Chengdu. Wanneer ik bij het eerste verblijf aan kom, verdringen mensen zich om een foto van een etende panda te maken. Ik ook. In het verblijf er naast zitten drie jonge dieren. Ik loop van verblijf naar verblijf. Alle panda's zijn leuk om te zien. Sommigen klimmen over boomstammen, anderen liggen gewoon op een tak. Naarmate ik verder door het park loop,neemt de aandacht voor de panda's af. Ik vind de verblijven van de veel kleinere rode panda's een welkome afwisseling. Het was super leuk om de reuzenpanda's en de rode panda's te kunnen zien vandaag.

Vanmorgen door de oude stad Songpan gewandeld. Binnen de stadsmuren staan veelal houten huizen. De historische overdekte brug past hier goed bij. Rond het middaguur zijn we met de hoge snelheid trein naar Chengdu gereden. In de namiddag hebben we het Publics park bezocht in Chrngdu, waar mensen Chinees schaken spelen, thee drinken of dansen in het openbaar. Aansluitend zijn we naar het theater gegaan voor een soort van Chinese opera en muziek. Als souvenir kregen we een panda tas mee. Chengdu is de stad van de panda's. Morgen gaan we ze in het echt bekijken. #zinin

Vandaag heb ik op de weg van Langmusi naar Songpan het Huanglong National Park bezocht. Al bij aankomst zie ik een indrukwekkende hoeveelheid touringcars. Ik sluit aan in de rij voor de kabelbaan. Om mij heen enkel Chinese toeristen. Duizenden. Wanneer ik boven uitstap, volg ik de stroom mensen naar het vijf kleuren meer. Door de kalkafzetting ontstaan waterbassins, die trapsgewijs onder elkaar liggen. De kleur verschilt per bassin. Vanaf het vijf kleuren meer begin ik aan een vier kilometer lange afdaling over trappen. Onderweg passeer ik drooggevallen kalkbassins. In een andere tijd van het jaar staan deze bassins ook vol met water. Op het wandelpad is het vooral lastig langzaam dalende Chinezen te ontwijken. Zij lopen over de gehele breedte. Voor sommigen is de lange afdaling gewoon te zwaar. De watervallen lager in de vallei staan droog of zijn nog bevroren. Gelukkig zijn onderaan de afdaling nog enkele bassins gevuld. Huanglong is een prachtige bestemming en staat op de Unesco lijst. De drukte moet je op de koop toenemen.

Tsja, soms doe je zoveel indrukken op op een dag dat je wel honderd foto's kunt delen. Vandaag zijn we in Langmusi op 3.350 meter hoogte. Op de grens van twee provincies liggen twee Tibetaanse kloosters. Het Serti klooster is het grootste klooster. Het is gesticht in 1413 en door de latere Lama's van de Geelkap-orde uitgebreid. Wanneer ik met de gids door het kloostercomplex loop, vertelt hij dat de tempels tijdens de culturele revolutie verwoest zijn. Gelukkig zijn ze later weer hersteld. Boven het complex ligt de skyburial site. Overleden Tibetanen worden hier door gieren opgegeten. Op de andere oever van de Bailong rivier ligt het Kerti Gomba klooster. Achter het klooster begint een kloof tussen de rotsen door. Na een half uurtje bereiken we een grasvlakte. Een prachtigecwandeling. Ik sluit de middag af met een biertje in een van de restaurants.

Het klooster van Labrang Trashi Khyil is het grootste klooster van de gelugschool (geelkap-orde) buiten Tibet. Het klooster werd in 1709 gesticht en sindsdien uitgebreid. Na de Chinese bezetting van Tibet begin jaren vijftig, werd het klooster ruim 12 jaar gesloten. Daarna is het klooster weer gerestaureerd en in gebruik genomen. De lokale Tibetaanse gids neemt ons mee in het klooster complex. Hij vertelt dat er tegenwoordig 1 300 monniken leven en het complex 40 Boedhistische tempels bevat. We bezoeken enkele tempels. Binnen in de tempels, bidden en offeren Tibetanen aan de Boedha goden. Ook zijn monniken, in hun donker rode gewaden, aan het bidden. Helaas mogen in de tempels geen foto's gemaakt worden. Ik sluit het bezoek af, door de drie kilometer lange kora te lopen, net als de pelgrims doen. Langs de route staan bijna 1.200 Boedhistische gebedsmolens. Indrukwekkend.

Vandaag de stad Xi'an verkend. Met de fiets gereden over de bijna 14 kilometer langs historische stadsmuur. Buiten de stadsmuur ligt de kleine pagode. Hier kon de grote bel geluid worden. Het was druk met voornamelijk Chinese toeristen, die graag op de foto willen. 's Avonds naar een Chinese dansvoorstelling geweest met mooie muziek en indrukwekkende kostuums en decors. Een leuke afsluiting van Xi'an.

Binnen de ommuurde stad van Xi'an ligt in de Islamitische wijk een levendige streetmarket. Tussen de kraampjes ligt de Great Mosque. Deze moskee is een van de oudste en grootste moskeeën van China. Net naast de moskee zit een fish spa. Ik steek mijn voeten in een bak met visjes, die direct beginnen te knabbelen. Wat zou er lekker zijn aan mijn voeten? Het kriebelt onaangenaam. In de verschillende kraampjes probeer ik vleesspiesen, rijststokjes en kokosdrank uit. Tenslotte bekijk ik de historische Drum- en Belltower van Xi'an. Beide zijn mooi uitgelicht. Ik was van plan om terug te wandelen door de straatjes, maar neem halverwege een tuk-tuk.

Nadat we met de nachttrein van Beijing naar Xi'an gereisd zijn, gaan we door naar het Terracotta leger. Keizer Qinshihuang liet naast zijn mausoleum een leger van klei maken, dat bestond uit meer dan 7.000 beelden. Zij vormden de bewaking van zijn graf van Qin Shi. Bij toeval vond een boer een 2200 jaar oud beeld in 1974, toen hij een put wilde graven. Tegenwoordig is het een drukke toeristische attractie en moet je met de Chinese toeristen meeduwen om vooraan te komen. Gelukkig is de gemiddelde Chinees niet zo groot. De blik op het Terracotta leger is prachtig en bijzonder tegelijk.

Het waaide flink in Beijing, maar een echte storm bleef uit. Overal liggen takken en een enkele bloesemboom is door de wind bezweken. Vanwege de wind zijn alle toeristische bezienswaardigheden twee dagen gesloten. Veel meer dan wandelen door de stad zat er niet in. Ook de Chinese Muur is gesloten. Gelukkig kon het programma aangepast worden. In plaats van zaterdag en zondag wandelen op de muur, rijden we zondag middag naar de muur om maandagochtend de zon op te zien komen boven de beroemde muur. Dit is een schitterend gezicht. Daarna hebben we nog voldoende tijd om enkele uren over de muur van toren naar toren te lopen. Dit gaat flink op en neer, maar het uitzicht is fantastisch. Gelukkig konden we dit nog meepakken.

De Verboden Stad was vroeger het heiligdom van de keizerlijke familie. Voor gewone Chinezen was het paleis 'verboden'. Het paleiscomplex is enorm. Ik volg mensenmassa en betreed de eerste binnenplaats. Om mij heen zijn hoofdzakelijk Chinese reisgroepen. Overal staan gidsen met vlaggetjes. Al sinds de veertiende eeuw woonden de keizers op deze locatie. In latere eeuwen breidde het complex uit. Tijdens de culturele revolutie werd de keizer uit zijn macht gezet en werd communistisch China opgericht. Ik dwaal langs de verschillende paleizen en tempels. Het complex is te groot om alles te bekijken. Na drie uur vind ik het voldoende. Via de Imperium Garden verlaat ik het complex. Frank, onze gids, heeft slecht nieuws. Voor morgen wordt zware storm voorspeld. We kunnen niet naar de Chinese muur en moeten noodgedwongen in Beijing blijven. Alleen zijn hier ook alle toeristische attracties gesloten. Ben benieuwd wat we morgen mee gaan maken?

Het plein van de Hemelse Vrede is het grootste plein ter wereld. In theorie kunnen er op het plein een half miljoen mensen staan. Echter na de studentenprotesten in 1989 is het plein afgesloten. Om het plein te bezoeken moet vooraf gereserveerd worden. De controle om vervolgens op het plein te komen is strenger dan op luchthavens. Alles wordt voorkomen dat iemand een statement kan maken op het plein. Midden op het plein staat het mausoleum van Mao. Hij is de stichter van het communistisch China. Boven de ingang van de Verboden Stad hangt nog altijd zijn afbeelding.

Met vrienden een weekendje naar Mechelen. Het is prachtig weer en gezellig druk in de stad. Het valt niet mee om een terrasje te vinden voor tien personen. Gelukkig heeft Mechelen veel terrasjes. Ook heeft Mechelen brouwerij 't Anker. De brouwerij van het Carolus bier. Na de rondleiding door de brouwerij volgt de 'productconfrontatie'. Het bier smaakt goed (maar ook met een fors alcohol percentage). Morgen weer met de trein naar huis.

De het bewolkte weer was het lastig op te gaan snorkelen. Regen maakt het water troebel en zonder zonlicht is koraal donker. Op de laatste dag op Gili Air stappen we toch aan boord van een bootje om te gaan snorkelen. We hebben nog geen schildpadden gespot tijdens het snorkelen eerder. We gaan zeker schildpadden zien, worst ons verzekerd. Over de ruige zee varen we naar de eilanden Gili Meno en Gili Trawangan. Tussen de eilanden komen vaak schildpadden voor. Op de tweede spot zie ik inderdaad een schildpad onder water (foto niet mogelijk). Een stukje verder zwemt een ander schildpad in een ondiep stukje. Bijzonder om deze dieren te zien.

Als laatste bestemming van de reis gaan we naar het kleinste eiland van de Gili eilanden: Gili Air. Met twee kleine speedboten worden we vanaf Lombok overgezet. De schippers geven flink gas. Bij aankomst wordt snel duidelijk waarom. Het begint te regenen. Dikke druppels vallen. Snel pak ik mijn reistas en loop naar de overkapping bij de pier. Binnen enkele ogenblikken breekt een hevige stortbui los. De wind waait de regen onder de overkapping. Wat als we vijf minuten later gearriveerd waren? Al snel staat de straten blank. De bagage wordt met een paard en wagen vervoerd. Ik trotseer de regen. In mijn huisje, gesitueerd rond een cirkelvormig zwembad, trek ik droge kleren aan. Buiten is het ook droog geworden. Het eiland Gili Air bestaat uit veel restaurantjes en barretjes langs het strand. Het is leuk om het eiland rond te lopen. In het kleine centrum laat ik mijn haar knippen. Ik wijs op plaatjes aan wat ik ongeveer wil hebben. De kapper Mike spreekt nauwelijks Engels. Gili Air is een mooie en leuke locatie om de reis af te sluiten (ondanks dat het bewolkt is).

Op de flanken van de Rinjani vulkaan op Lombok hebben we een wandeling gemaakt naar een tweetal watervallen. Het water valt in drie flinke stralen van de Stoker waterval. In een half uurtje lopen we naar de Kelambu waterval. Het water valt hier als een gordijn naar beneden over een hoogte van veertig meter. Een prachtig gezicht. Via dezelfde route wandelen we weer terug. Een prachtige,maar soms ook pittige, wandeling door het regenwoud.