In het mijnwerkersstadje Coober Pedy langs de Stuart Highway wordt opal gedolven. Nog altijd graven gelukzoekers naar de waardevolle stenen. Om te ontsnappen aan de hitte overdag , leeft men in de oude mijngangen. Onder de grond is verkoeling. Ook hotelkamers zijn onder de grond. Een bijzondere plaats om te overnachten.

In het woestijngebied van Australië liggen enkele zoutmeren, waaronder het Hart zoutmeer. Meren zonder natuurlijk uitloop. Het water in het meer verdampt en mineralen blijven achter. Deze mineralen vormen een stevige witte laag waar zelfs op gelopen kan worden. Men gebruikt deze meren ook voor zoutwinning.

De vrachtwagens op de snelwegen in the Outback mogen een lengte hebben van maar liefst 53,5 meter. Hierdoor kunnen meerdere trailers gekoppeld worden en ontstaan zogenaamde roadtrains. Drie trailers is heel gebruikelijk, maar soms zijn er vier opleggers achter elkaar. Gelukkig voor de chauffeurs zijn de wegen door de woestijn rechtuit en hoeven ze niet te veel bochten te maken.

Het midden van Australië, the Outback, is een droog woestijnachtig gebied. In dit gebied wonen nauwelijks mensen. De meeste Australiërs wonen langs de kust. Door de Outback zijn maar een paar asfalt wegen. De bekendste is de Stuart Highway. Deze 3.000 kilometer lange snelweg doorkruist Australië van noord naar zuid.

Adelaide is de hoofdstad van de deel staat South Australia in het zuiden. Eén stad met een compact centrum en gezellige winkelstraten. Vanaf morgen gaan we noordwaarts. De zogenaamde outback in, de woestijn van Australië. Daarmee neemt ook de temperatuur toe. Met kerst zijn we bij de Ayers Rock. Daar zal de temperatuur oplopen ver boven de dertig graden. Een ding is zeker: hier geen witte kerst dit jaar. Vanuit Australië wens ik alle volgers alvast hele fijne kerstdagen toe.

Het Grampians National Park tussen Melbourne en Adelaide heeft mooie wandelingen. Eén van de routes gaat naar The Pinnacle uitzichtpunt. Hiervandaan is uitzicht op de honderden meters lager gelegen vallei. De flinke klim wordt beloond met een fantastisch uitzicht.

Een van de mooiste wegen van Australië is de Great Ocean Road. Eén kustweg ten westen van Melbourne. Langs de route liggen prachtige baaien, stranden en fraai gevormde rotsformaties. De beroemdste plek langs de route zijn de twaalf apostelen. Verschillen rotspilaren die overeind staan in de branding.

Het centrum van de stad Melbourne en de omliggende wijken is prima met de fiets te bezichtigen. Vreemd eigenlijk dat er nauwelijks fietsers in het straatbeeld zijn. Het fietsen wordt wel gepromoot met soms vrijliggende fietspaden. Op de fiets bezoeken we de Botanische tuinen, de Olympische wijk waar veel stadions staan en het Fitzroy park. Via de wijk China Town keren we weer terug naar het startpunt.

Na Sydney is Melbourne de grootste stad van Australië. Toch is het centrum compact. Een rechthoekig stratenplan van een bij een halve mijl vormt het Central Business District, het centrum van de stad. In het centrum bevinden zich grote shoppingmalls. Iedereen is nog op zoek naar kerstkado.s. De kerstsfeer is overal in de stad voelbaar. Op openbare gebouwen worden prachtige kerst animaties geprojecteerd en de grote kerstboom verandert regelmatig van kleur. Langs de rivier liggen terrasjes en hier wordt ‘s avonds een lichtshow gegeven.

De Tasmanian Devil is een klein roofdier dat alleen op het eiland voor komt. Het dier leeft ‘‘s nachts en is met zijn scherpe tanden en stevige kaken in staat grotere dieren aan te vallen. In de Tasmanian Devil Unzoo kunnen we het dier ook overdag bekijken. Tijdens de voedertijd komen de twee Devils uit hun slaapplaats. Ze stoeien flink en fel om het stuk vlees. Hierbij zijn de indrukwekkende tanden goed te zien. Dit zijn geen beesten die je tijdens een wandeling tegen wilt komen.

Ten oosten van de hoofdstad van ztasmanie, Hobart, ligt het Tasman Schiereiland. Rond de schiereiland liggen de hoogste kliffen van Australië. Sommige rotsformaties zijn meer dan driehonderd meter hoog. We stappen aan boord van een speedboot. Met een flinke snelheid varen we de zee op. In de verschillende inhammen wordt ingehouden. Hier is de bijzondere rotsstructuur goed te zien. Op de rotsen liggen zeehonden en in het water worden we begeleid door dolfijnen en albatrossen. We varen tot de vuurtoren van het Tasman schiereiland. Het zuidelijkste puntje van Australië. Hiervandaan is het nog 2.500 km naar Antarctica.

Aan de oostzijde van het eiland Tasmanië ligt de Bay of Fire..Een baai met oranje uitgeslagen rotsformaties en helder zeewater. De rotsen krijgen hun kleur door kosmossen en schimmels. Een mooie plek om rond te wandelen.

Australië staat bekend om de kangaroes en wallabees. In het Nationale Park Freycinet zitten kleine Bennettwallabees. Voorzichtig steken ze hun kop boven de struiken op zoek naar eten. Anderen zijn brutaler en struinen de parkeerplaats af.

Het eiland Tasmanië is tienduizenden jaren terug losgeraakt van het vaste land. Tegenwoordig ligt er 250 kilometer aan zee tussen. Het zuidelijkste eiland van Australië herbergt prachtige natuur. Op het schiereiland Freycinet ligt de Wineglass Bay. Een binnenmeer in de vorm van een wijnglas. De wandeling naar het meer en terug via de kust is vier uur en zo’n elf kilometer lang door de natuur van Tasmanië.

Het Blue Mountains National Park ligt ongeveer twee uur rijden ten noordwesten van Sydney. Het park dankt zijn naam aan de blauwe nevel die door de eucalyptusbomen wordt afgescheiden. Aan de rand van een steile en driehonderd meter diepe kloof start de wandeling. Eerst passeren we de Three Sisters rotsformatie. Daarna dalen we via trappen af tot in de vallei. Hier volgen we het pad tot de Katoomba waterval. Een prima lunchplek. Aan de andere zijde klimmen we weer omhoog om via de rand van de kloof weer naar het beginpunt te wandelen. Een pittige maar ook schitterende wandeling.