De economie van Libanon is in een slechte staat. Het land kampt al jaren met slechte politieke leiders, corruptie en torenhoge inflatie. Veel bankkantoren zijn gesloten. De officiële koers van de Libanese pond is 15.000 pond voor een euro. Op straat geldt deze koers helemaal niet. Hier krijg je zes keer zoveel voor een euro. Dit betekent als je honderd euro wisselt je 9 miljoen Libanese pond ontvangt. Zo ben je in Libanon snel miljonair. Wel moet je 80.000 Pond afrekenen in de supermarkt voor een flesje cola. In de restaurants hoeft de stapel geld niet mee. Hier wordt alles in Amerikaanse Dollars betaald. Niet alleen bij toeristen, maar ook door de Libanezen zelf.

Net buiten de ringweg rond Leuven ligt de Abdij van Park, een historisch en architectonisch juweeltje dat dateert uit de 12e eeuw. Deze cisterciënzerabdij is omgeven door uitgestrekte groene parken en vijvers, waardoor het een serene en vredige omgeving is. Het imposante abdijgebouw zelf is een mix van gotische en barokke stijlen en heeft prachtige gevels en binnenplaatsen. Binnenin vind je een schat aan cultureel erfgoed, waaronder een prachtige abdijkerk met indrukwekkende glas-in-loodramen en een uitgebreide bibliotheek met zeldzame boeken en manuscripten. De refter van de Abdij van Park is een prachtige ruimte die doordrenkt is van geschiedenis en een gevoel van sereniteit uitstraalt. Het is een grote zaal die ooit diende als eetzaal voor de monniken van de abdij. De refter wordt gekenmerkt door zijn imposante architectuur, met hoge gewelfde plafonds, gotische bogen en grote ramen. De muren zijn versierd met sobere maar elegante fresco's en schilderingen, die religieuze thema's en taferelen uit het monastieke leven afbeelden.

Met Rita ga ik een weekendje naar de prachtige Belgische stad Leuven. Leuven is de thuisbasis van een van de oudste en meest prestigieuze universiteiten ter wereld, de KU Leuven. Hierdoor heeft Leuven een bruisend studentenleven en een levendige sfeer. De stad staat bekend om zijn historische architectuur, met de prachtige gotische Sint-Pieterskerk en het imposante stadhuis als hoogtepunten. De Universiteitsbibliotheek aan het Mgr Ladeuzeplein mag zeker niet ontbreken in dit rijtje. vanaf de toren van de bibliotheek kijken we uit over het histroische centrum. Van de Stella Artois brouwerij tot aan het Groot Begijnhof. Alles zien we liggen. Op één van de gezellige terrasjes bestellen we een Belgisch biertje. Het zonnetje schijnt. Heerlijk

In de nacht van 31 januari op 1 februari 1953 vertrok zich een ramp in de Zeeuwse polders. Door een combinatie van een harde noordwesten wind en springtij braken de dijken. Het koude zeewater stroomde het Zeeuwse landschap. Ruim 1.800 mensen lieten het leven. Na de ramp probeerde men de dijken snel te dichten. Bij Ouderkerk werd tien maanden na de ramp het laatste gat gedicht. Dit deed men door grote betonnen bakken te laten zinken. Tegenwoordig wordt in de betonnen chansons de geschiedenis van dexramp getoond. Een indrukwekkend verhaal.

Op tweede Paasdag ben ik samen met Nicolette voor twee nachten naar Zierikzee gegaan. Zierikzee was ooit een van de machtigste en rijkste steden van Nederland. Veel historische panden zijn uit deze periode. De Dikke Toren, de toren van de in 1832 afgebrande Lievemonsterkerk. Vanaf de top van de 60 meter hoge toren hebben we een mooi uitzicht over het historische centrum. We zien de drie stadspoorten, de korenmolens en het oude stadhuis

Samenwerken met de collega's in India werkt prima via een videoverbinding, maar toch is het ook goed om elkaar persoonlijk te ontmoeten. Een korte trip van een weekje naar de collega's van Kyndryl in Noida. We worden hartelijk ontvangen. Hoewel normaliter iedereen fifty-fifty thuis en op het werk werkt, is vandaag iedereen aanwezig. Het ik leuk om iedereen te spreken en vooral ook de mensen waar ik normaliter niet direct contact mee heb.

Met collega's verblijf ik een weekje in Noida, een stad net buiten New Delhi. Op zondag hebben we de tijd om de stad te bezichtigen. Met de taxi rijden richting het rode fort . Het fort uit de 17de eeuw staat op de Unesco werelderfgoedlijst. Hier moeten we overstappen in een tuktuk om verder te komen in de smalle straten van oud Delhi. Daarna gaan we lopend de markt op. Overal kraampjes en overal mensen. Het is druk op de zondagochtend. Terug bij het rode Fort blijken wij vooral een bezienswaardigheid. Verschillende mensen maken stiekem een foto of vragen of ze met ons op de foto mogen. Helaas kunnen we niet met iedereen op de foto. Met de taxi rijden we weer terug naar Noida.

Parkeren in Mechelen is lastig. Wij hebben een parkeerplaats gereserveerd bij ons hotel. De doorgang is 1,65 m. Hoe hoog zou onze auto eigenlijk zijn? Gelukkig hangt een balk voor de ingang. Wanneer we onder de balk door kunnen, kunnen we ook in de garage. Voorzichtig rijden we naar de ingang. Door het glazen dak van de auto zien we dat we maar enkele centimeters speling hebben. Alleen de antenne raakt de balk. De rand van de parkeergarage is van beton. Ook hier rijden we voorzichtig onder door. Met minder dan vijf centimeter ruimte rijden we de parkeergarage in. Het paste net.

Een weekendje naar de Belgische stad Mechelen met mijn broer. In het centrum leidt de navigatie ons een straat in, waar wij niet in mogen. Ook de zijwegen leiden niet naar het hotel. Weer terug op de ringweg van de stad biedt ook geen soelaas. De straat die wij moeten hebben, ligt enkele honderden meters verderop, maar dit stukje is alleen toegankelijk voor bussen. We bellen het hotel voor hulp. Er zijn veel straten aangepast, verontschuldigt de receptionist zich. Het best kunnen jullie de hele ring rond rijden en de juiste afslag nemen. Het voelt wat vreemd om ruim tien minuten rond het centrum te rijden, maar ook de navigatie weet geen beter alternatief. Bij de tweede poging lukt het om het hotel te bereiken. Vanuit het hotel lopen we het voetgangersgebied in en komen op de Grote Markt. Op een van de terrasjes bestellen we een biertje. Vanaf het terras zien we de toren van de Rombout kerk. Ons volgende doel.

Vanuit Kössen lopen ook prachtige wandelpaden. We volgen de Winterwandelweg naar Walchsee. Na een kleine twee uur komen we bij de toegangsweg naar de Haraunalm. De weg loopt gestaag omhoog. Het uitzicht op Kössen en Walchsee is prachtig. Na een uurtje klimmen bereiken we het restaurant aan het einde van de weg. Een mooie locatie voor een lunch. Via een andere route lopen we weer terug naar Kössen. Wanneer we weer terug zijn blijken we bijna twintig kilometer gelopen te hebben. Dit is meer dan ik gedacht had.

Een half uurtje rijden van Kössen ligt het skigebied Skiwelt Wilderkaiser Brixental. Een skigebied met de dorpen Ellmau, Scheffau, Brixen, Hopgarten, Itlter, Söll en Westendorf. We parkeren de auto bij Scheffau. Met de gondel komen we in het skigebied. Via Ellmau skiën we naar Going. Hier ben ik voorgaande jaren nog niet geweest. Na de lunch keren we terug naar Scheffau. Het is een prachtig zonnige dag. De dalafdaling terug naar Scheffau is door het mooie weer wat papperig geworden. Zonder al te veel problemen sturen we de ski's door de sneeuw.

Zondagochtend zijn de skihellingen van Kaiserwinkl bedekt door een dichte bewolking. Aan de bovenzijde van de gondel is nauwelijks iets te zien. Op sommige momenten is het zicht nog geen twintig meter. Op zo'n dag is het handig dat het gebied niet zo groot is. Het is bekend hoe de piste ongeveer loopt. Gelukkig trekt de bewolking soms ook even op. Dan is er uitzicht op het dal en het dorpje Kössen.

Om even voor twee uur in de middag rijd ik Kössen binnen. De kleine wintersportplaats net over de Duitse grens. Herbert en Erika heten mij vol enthousiasme welkom. Mijn kamer is al beschikbaar. De piste is een klein stukje verder. Ik parkeer mijn auto op het parkeerterrein. Ik ontmoet hier mijn reisgenoten. Bij de skiverhuur haal ik de gereserveerde ski's op. Wanneer ik ook de skipas in mijn bezit heb voor de komende dagen, neem ik plaats op het terras. Tijd voor een biertje aan de onderzijde van de piste. Terwijl het licht begint te sneeuwen, proost ik met mijn vrienden op een leuke week Kössen. het voelt goed om weer terug te zijn.

Op weg naar de wintersport overnacht ik in de buurt van Bamberg in Beieren. Een leuke gelegenheid om de historische binnenstad van Bamberg te bezichtigen. De stad staat niet voor niets op de Unesco lijst. Wanneer ik naar het stadhuis uit 1386 kijk, realiseer ik mij dat de stad onrecht aan doe om hier maar enkele uurtjes ben. Het stadhuis is in het midden van een brug gebouwd. Hierdoor is het een fotogeniek punt. De kathedraal van Bamberg staat op het punt van sluiten. Ik mag nog net even naar binnen om te kijken. In de 13de eeuwse kerk ligt de tombe van Keizer Henry II, die in 1047 overleed. Ieder straatje in de binnenstad is leuk. Ik dwaal tussen de karakteristieke vakwerkhuizen. Ik sluit mijn bezoek af in een restaurantje. Terwijl ik mijn bier drink, bedenk ik mij dat ik zeker nog een keertje terug moet keren naar Bamberg. Ik heb bij lange na niet alles kunnen bekijken in Bamberg.

Op de laatste dag van de vakantie had de KLM nog een kleine verrassing voor ons. Het vliegtuig van Zanzibar naar Amsterdam was met maar liefst 24 uur vertraagd. Hoewel vertraging nooit grappig is, zijn er slechtere plekken in de wereld om een extra dag te blijven. Op zaterdag ochtend ben ik alsnog in Nederland geland.