Een weekendje naar de Belgische stad Mechelen met mijn broer. In het centrum leidt de navigatie ons een straat in, waar wij niet in mogen. Ook de zijwegen leiden niet naar het hotel. Weer terug op de ringweg van de stad biedt ook geen soelaas. De straat die wij moeten hebben, ligt enkele honderden meters verderop, maar dit stukje is alleen toegankelijk voor bussen. We bellen het hotel voor hulp. Er zijn veel straten aangepast, verontschuldigt de receptionist zich. Het best kunnen jullie de hele ring rond rijden en de juiste afslag nemen. Het voelt wat vreemd om ruim tien minuten rond het centrum te rijden, maar ook de navigatie weet geen beter alternatief. Bij de tweede poging lukt het om het hotel te bereiken. Vanuit het hotel lopen we het voetgangersgebied in en komen op de Grote Markt. Op een van de terrasjes bestellen we een biertje. Vanaf het terras zien we de toren van de Rombout kerk. Ons volgende doel.

Vanuit Kössen lopen ook prachtige wandelpaden. We volgen de Winterwandelweg naar Walchsee. Na een kleine twee uur komen we bij de toegangsweg naar de Haraunalm. De weg loopt gestaag omhoog. Het uitzicht op Kössen en Walchsee is prachtig. Na een uurtje klimmen bereiken we het restaurant aan het einde van de weg. Een mooie locatie voor een lunch. Via een andere route lopen we weer terug naar Kössen. Wanneer we weer terug zijn blijken we bijna twintig kilometer gelopen te hebben. Dit is meer dan ik gedacht had.

Een half uurtje rijden van Kössen ligt het skigebied Skiwelt Wilderkaiser Brixental. Een skigebied met de dorpen Ellmau, Scheffau, Brixen, Hopgarten, Itlter, Söll en Westendorf. We parkeren de auto bij Scheffau. Met de gondel komen we in het skigebied. Via Ellmau skiën we naar Going. Hier ben ik voorgaande jaren nog niet geweest. Na de lunch keren we terug naar Scheffau. Het is een prachtig zonnige dag. De dalafdaling terug naar Scheffau is door het mooie weer wat papperig geworden. Zonder al te veel problemen sturen we de ski's door de sneeuw.

Zondagochtend zijn de skihellingen van Kaiserwinkl bedekt door een dichte bewolking. Aan de bovenzijde van de gondel is nauwelijks iets te zien. Op sommige momenten is het zicht nog geen twintig meter. Op zo'n dag is het handig dat het gebied niet zo groot is. Het is bekend hoe de piste ongeveer loopt. Gelukkig trekt de bewolking soms ook even op. Dan is er uitzicht op het dal en het dorpje Kössen.

Om even voor twee uur in de middag rijd ik Kössen binnen. De kleine wintersportplaats net over de Duitse grens. Herbert en Erika heten mij vol enthousiasme welkom. Mijn kamer is al beschikbaar. De piste is een klein stukje verder. Ik parkeer mijn auto op het parkeerterrein. Ik ontmoet hier mijn reisgenoten. Bij de skiverhuur haal ik de gereserveerde ski's op. Wanneer ik ook de skipas in mijn bezit heb voor de komende dagen, neem ik plaats op het terras. Tijd voor een biertje aan de onderzijde van de piste. Terwijl het licht begint te sneeuwen, proost ik met mijn vrienden op een leuke week Kössen. het voelt goed om weer terug te zijn.

Op weg naar de wintersport overnacht ik in de buurt van Bamberg in Beieren. Een leuke gelegenheid om de historische binnenstad van Bamberg te bezichtigen. De stad staat niet voor niets op de Unesco lijst. Wanneer ik naar het stadhuis uit 1386 kijk, realiseer ik mij dat de stad onrecht aan doe om hier maar enkele uurtjes ben. Het stadhuis is in het midden van een brug gebouwd. Hierdoor is het een fotogeniek punt. De kathedraal van Bamberg staat op het punt van sluiten. Ik mag nog net even naar binnen om te kijken. In de 13de eeuwse kerk ligt de tombe van Keizer Henry II, die in 1047 overleed. Ieder straatje in de binnenstad is leuk. Ik dwaal tussen de karakteristieke vakwerkhuizen. Ik sluit mijn bezoek af in een restaurantje. Terwijl ik mijn bier drink, bedenk ik mij dat ik zeker nog een keertje terug moet keren naar Bamberg. Ik heb bij lange na niet alles kunnen bekijken in Bamberg.

Op de laatste dag van de vakantie had de KLM nog een kleine verrassing voor ons. Het vliegtuig van Zanzibar naar Amsterdam was met maar liefst 24 uur vertraagd. Hoewel vertraging nooit grappig is, zijn er slechtere plekken in de wereld om een extra dag te blijven. Op zaterdag ochtend ben ik alsnog in Nederland geland.

Het was de afgelopen periode lastig om updates op de website te plaatsen. Tijdens het kamperen en in de natuurparken was nauwelijks internet voorhanden. Op Zanzibar is dit veel beter. Terwijl ik vanuit de hangmat uitkijk over het azuur blauwe water, heb ik tijd om de berichtje bij te werken. Natuurlijk houd ik ook voldoende tijd om te genieten van de mooie paradijselijke stranden.

Aan de zuidzijde van Zanzibar in Fumba stap ik aan boord van een dhow, een lokale zeilboot. We varen naar een zandbank om te zwemmen. Onderweg zwemmen dolfijnen naast de boot. Op twee plekken kan gesnorkeld worden. Het koraal is niet geweldig, maar de kleurrijke vissen zijn prachtig. Op het grotere eiland ten zuiden van Zanzibar staat een overheerlijke visbarbecue gereed. Vooral de kreef smaakt voortreffelijk. De lunch wordt afgesloten met een fruitbuffet. Verschillende soort vers fruit komen voorbij. Op de terugweg maken we nog een stop om te zwemmen. Een heerlijk dag.

Stonetown is de hoofdstad van het eiland Zanzibar. Vroeger maakte dit eiland een belangrijk deel uit van de doorvoer van slaven. Tot 1873 werden de Afrikaanse slaven op de markt in Stonetown verhandeld. Nu staat er een monument en kun je aanschouwen hoe onmenselijk de slaven gevangen werden gehouden. Een indrukwekkend plek om te bezoeken.

Wanneer we ‘s morgens de Flamingo lodge in Karatu willen verlaten, weigert de manager het hek op te doen. We hebben ons eigen eten geregeld en niet in het restaurant van het resort gegeten. De manager verlangt nu tien dollar per persoon extra per dag. Het geschil loopt hoog op. De manager beroept zich op een besluit van de eigenaar, maar de eigenaar is zelf niet aanwezig om te praten. Boze reacties van iedereen tot gevolg. Sommige personeelsleden barsten zelfs in tranen uit. Na drie kwartier gegijzeld geweest te zijn, besluit de manager de poort te openen. We kunnen weer verder met onze reis.

Op de fiets gaan we Karatu verkennen. Godswill, onze begeleider, leidt ons eerst naar de steengroeve. Hier worden Steven gebakken voor de huizen, via de kerk komen we bij de markt. We parkeren de fietsen even en wandelen tussen de kraampjes door. Een kleurrijk tafereel. We sluiten de fietstocht af met een lokale lunch op een koffieplantage.

Tegen het Serengeti National park en in het gebied van de Massai stammen ligt de Ngorongoro krater. Miljoenen jaren geleden is de krater ontstaan bij een vulkaan uitbarsting. Tegenwoordig biedt de krater plaats voor talrijke dieren. Alleen giraffen komen niet in de krater voor. Zij kunnen de steile helling de afdalen. Met de landcruiser kunnen wij wel de krater in. Overal grazen dieren rond het kratermeer. Lake Magali. In de verte kunnen we nog net de zwarte neushoorn onderscheiden. Dichterbij, pal langs de weg, ligt een leeuwenfamilie op enkele meters afstand.

We kamperen midden in de Serengeti. Dit betekent dat ‘s nachts ook roofdieren langs de tenten kunnen lopen. Het geluid van hyena’s en leeuwen is hoorbaar. Toch blijkt dit niet het heftigste gevaar. Een zware regenbui trekt over, terwijl wij op gamedrive zijn. De bui gaat gepaard met flinke windstoten. Enkele tenten worden omgeblazen. De bagage houdt de tent op z’n plek. Hierdoor heeft het regenwater wel vrij spel op de tent. Verschillende tenten zijn drijfnat. Matjes drijven in de tenten. Ik heb geluk, mijn tent is nagenoeg droog. Ik help de anderen hun spullen te drogen.

Het Serengeti National Park is misschien wel het bekendste natuurpark van Afrika. Vele documentaires zijn opgenomen in het park. Serengeti betekent eindeloze vlakte. Al snel in het park wordt deze naam duidelijk. Talloze gazelles, zebra’s en gnoe’s grazen in de velden. Bij de rivier liggen de nijlpaarden bijeen. Honderden. Een magnifiek gezicht.