Een weekendje met z'n zevenen naar de Schotse hoofdstad Edinburgh. Op vrijdag sluiten we aan in de lange rijen op de luchthaven Schiphol. We zijn ruim drie uur van tevoren. Dit blijkt op tijd. Om half twee vliegen we naar Schotland. Met de tram rijden we in Edinburgh van de luchthaven naar het centrum. Ons appartement ligt aan de rand van de oude historische stad. In een pub bestellen we onze eerste pint. Proost!

Hoog boven het plaatsje Bouiloon ligt het gelijknamige kasteel. Het kasteel ligt op een rotskam in de rivier de Semois. De rivier stroomt om het kasteel. Godfried van Bouillon woonde in het kasteel. In 1096 verkocht hij het kasteel om zijn kruistocht te kunnen betalen. Het kasteel heeft nog veel Middeleeuse vertrekken die door smalle doorgangen te bereiken zijn. Vanuit het souterrain loopt een lage gang onder het kasteel door. Onder de verdedigingstoren ligt de gevangenis. Vanaf de toren heb je uitzicht over het stadje Bouillon. Op de binnenplaats vindt een roofvogel demonstratie plaats. Verschillen roofvogels vliegen op commando rakelings over het publiek.

In de Ardennen zijn verschillende riviertjes om te kajakken. Met zijn allen zijn we naar Chiny gereden om daar in de kano's te stappen. Met elf boten gaan we even later op pad op de Semois rivier. Al direct na de start komen we aan bij de eerste stroomversnelling. De boot glijdt van de helling. Een plons water komt in de kajak. Niemand komt droog van de helling. Gelukkig schijnt de zon. We peddelen verder over de rivier. Af en toe neemt de stroom ons mee. Na een kleine twee uur zijn we bij het eindpunt. We hebben acht kilometer gevaren. met een busje worden we terug gebracht naar het startpunt.

Het mooie uitzicht over het meertje op de Camping Aux Sources de Lescheret in Vaux-sur-Sûre in de Belgische Ardennen. Heerlijk om hier vier dagen met vrienden te verblijven.

Als kind ben ik ooit in de Grotten van Han geweest. Er was toen hoog water en we konden niet alle grotten bezoeken. vandaag is het mooi weer en het water staat op het normale niveau. Wel is het druk. Ik parkeer mijn auto op een grasveld aan de rand van het dorp. Aan het gras te zien is dit de eerste keer dit jaar dat auto's hier parkeren. Bij de grot sluit ik aan bij de Nederlands talige groep. Wanneer de Franse rondleiding vertrekt, tel ik 97 deelnemers in één groep. Absurd. Ik vind de bijna vijftig Nederlandse deelnemers ook al veel. Antoine leidt ons de grotten in. De stalactieten en stalagmieten zijn prachtig uitgelicht. Sommige weerspiegelen prachtig in het rimpelloze water van de Lesse. Deze rivier loopt door de grotten. Helaas zijn de bootjes niet meer in gebruik. De waterstand schommelt te veel, legt Antoine uit. Tegenwoordig is er een brug aangelegd. Na anderhalf uur sta ik weer buiten de grot.

Wie over de A2 tussen Amsterdam en Utrecht rijdt, kan het kasteel Loenersloot net zien liggen tussen de bomen nabij de afslag Hilversum. De vestingtoren dateert al uit de twaalfde eeuw. Ik sluit aan bij een rondleiding. Dit is de enige manier om het kasteel te bezichtigen. Binnen vallen vooral de mooie kamers op met speciaal op doek gespannen geschilderd behang. Er zijn nog maar een paar plaatsen in Nederland waar je dit treft, wordt uitgelegd. Aan het einde van de rondleiding beklimmen we de toren. Via een stenen trap in de dikke muur komen we op de toren. Ik zie de bossen, de A2 en in de verte kan ik net Utrecht herkennen. De toren is de laatste jaren iets verzakt. Binnenkort krijgt de toren een nieuwe fundering. Een kostbare maar noodzakelijke operatie.

Jeroen heet mij welkom. Hij is vrijwilliger van de Waterlijn rondvaarten. Vanuit de boot vertelt hij enthousiast over de historie van de stad Amersfoort. Hij wijst op de water uitlaten net boven de waterlijn. De beeldjes zijn verbonden met de eigenaren van de huizen. Op de plek waar vroeger de eerste stadsmuur stond, staan tegenwoordig de Amersfoortse muurhuizen. De stadsmuur was vroeger zeven meter breed. Dit betekent dat de muurhuizen ook maar zeven meter diep zijn. Jeroen wijst ook op het Mondriaanhuis. Hier is de schilder Piet Mondriaan geboren. Tegenwoordig toont een museum zijn werken in het huis. Mijn volgende doel voor vandaag.

We sluiten de rondreis naar zuid-west Turkije af met een boottocht door Manavgat tot de kleine waterval. Door het hoge water van de rivier is de waterval nauwelijks zichtbaar. Een busje brengt ons in een paar minuten naar het stroomopwaarts gelegen grotere waterval. Bij deze barrage staat het water ook duidelijk hoog. Het onderste uitkijkplatform staat onder water.

Van alle oude Griekse en Romeinse theaters is het theater van Aspendos het best bewaard gebleven en het beste gerestaureerd. In het theater worden nog altijd voorstellingen gegeven voor duizenden toeschouwers. Vanaf de bovenste rij is de omvang van het theater goed te zien

Waar nu de ruïnes van Perge liggen, stichtten de Grieken rond de jaartelling de hoofdstad van het oude Pamphylia. De stad bloeide op onder de Grieken en werd overgenomen door de Romeinen. Midden op het terrein zien we de restanten van twee twintig meter hoge torens van de toegangspoort. De zuilengalerijen geven aan waar de wegen vroeger liepen. Ook de centrale Agora is omringd door zuilen. Op de renbaan konden toeschouwers de wedstrijden volgen en in het theater voorstellingen.

De oude haven van Antalya wordt gevormd door een natuurlijke inham. Hierdoor was dit al vroeg een veilige plek voor schepen. Al in 159 vC werd de stad gesticht. In de jaren tachtig van de vorige eeuw groeide de stad snel door het toerisme. Antanya telt tegenwoordig meer dan een miljoen inwoners. Het oude historische centrum met de smalle straatjes bestaat praktisch alleen uit restaurants, bars, hotel en toeristenwinkeltjes. Wij verblijven ook in een hotel in het centrum. Vanuit ons hotel wandelen we langs de bezienswaardigheden.

Er gaat niets boven een goed en uitgebreid ontbijt in ons hotel in de oude stad van Antalya

Net is de buitenwijken van de stad Antalya ligt de Düden waterval. Rond de waterval is een parkje aangelegd met horeca en tafeltjes. Veel mensen komennhier om in de schaduw te zitten. De waterval is van beide zijde te bekijken. Via een trap door een grot komen we ook achter het vallende water. Grappig om van achter de waterval het water te zien vallen.

Vanuit de natuurlijke hotspring boven op de berg loopt het sterk kalkhoudende water over de berghelling. Het kalk zet zich af tegen de berghelling. De berghelling kleurt wit. We parkeren de auto in het dorp Pamukkale. Vanaf de toegangspoort komen we bij de kalkafzetting. Hier moeten de schoenen uit. Op blote voeten lopen we over de kalkafzetting omhoog. Onder ons door stroomt af en toe het kalkhoudende water. Dit geeft een mooi gezicht bij de bassins. Het fel blauwe water afgezet tegen de witte kalk. Boven de witte berghelling ontstaan donker wolken. Houden we het droog? Voorzichtig lopen we verder naar de top. Boven aan liggen de beroemde bassins. Helaas staat hier vandaag geen water in. Men kiest met kanaaltjes per dag welke bassins gevuld worden met water om zo alle baden regelmatig van water te voorzien. Als we bijna boven zijn steekt een harde wind op. Parasols waaien om. Snel lopen we naar de horeca om te schuilen. Helaas blijft het regenen. In de regen lopen we terug.

Niet ver van Efeze ligt het oude Turkse dorpje Sirince. Rond de smalle straatjes van het dorpje staan de typisch Ottomaanse huizen. Witte huizen met kleine raampjes en oranje daken. In het dorp wordt wijn geproduceerd. In de vele kraampjes langs de straatjes wordt wijn aangeboden. Wij proeven een klein beetje van de zoete rode wijn.