In de eerste wereldoorlog was het Belgische Ieper jarenlang het strijdtoneel. De opmars van de Duitse troepen stopte net voor Ieper. De geallieerden verdedigde de stad. Beide troepen groeven zich in in loopgraven. Tijdens de oorlog zijn verschillende slagen gevoerd om land te winnen. De meeste aanvallen liepen spaak. De laatste slag eind 1917 leidde het begin in van het einde van de oorlog. De stad Ieper is nooit in handen gekomen van de Duitsers, maar de schade was enorm. Door de jarenlange strijd stond geen huis meer overeind. De huizen, de kathedraal en de Lakenhalle zijn gelukkig in oorspronkelijke stad herbouwd. In het Fralnders fields museum wordt het verloop van de strijd uitgelegd.. Bij de Menenpoort worden nog iedere dag de slachtoffers van de oorlog herdacht. Rond de stad liggen talrijke begraafplaatsen. Bij veel graven is de naam van de gevallen soldaat onbekend.

De mist hangt laag over de heide in Bussum. De wandelroute over de hei maakt deel uit van het Voetstappenpad. Dit pad is een ronde van vijfentwintig kilometer rond Hilversum. De route dateert al uit 1939. Het werd destijds aangelegd ter ere van het 65-jarig bestaan van de Gooise natuurvereniging. De route loop praktisch overal door de natuur. Alleen aan de westzijde is de stad Hilversum uitgebreid. Enkele kilometers lopen hier door een industriegebied.

In 1915 ontwierp architect Dudok het stadhuis van Hilversum. Het opvallende gebouw is opgetrokken uit speciaal gebakken gele stenen. Dudok bedacht allerlei foefjes om het gebouw minder kolosaal te laten lijken. Hij gebruikte veel ramen en bouwde het stadhuis rond een binnentuin. Dudok ontwierp niet alleen het gebouw, maar ook de details in het gebouw. Van deurknoppen, stoelen tot de lampen. Het is een mooie en bijzonder samenspel. Een rondleiding toont de trouwzaal, de burgerzaal en de raadzaal. Alles tot op detail ontworpen door de Hilversumse huisarchitect. De rondleiding wordt afgesloten met een bezoek aan de toren. vanaf de top is er uitzicht over heel Hildersum

Onder het huis is de koelste plek. Dat is nu en dat was vroeger. Levenmiddelen werden daarom al in de zestiende eeuw in de kelder opgeborgen. Door de ligging aan de Zuiderzee had men in Edam te maken met eb en vloed. Door het wisselende grondwaterpeil was het onmogelijk om kelders onder de huizen te bouwen. Om dit op te lossen koos men voor een drijvende kelder. De kelder kwam omhoog tijdens vloed en daalde weer tijdens eb. Het grondwater hield de goederen koel. Wel moest men alert zijn bij hoog water. Wanneer de drijvende bak tegen het plafond aan zou komen kon het hele huis ontzet worden. In het Edammer museum is de drijvende kelder te bezichtigen.

Het carillon van Monnickendam is het oudste nog werkende carillon van Nederland. Aan het einde van de vijftiende eeuw werd het klokkenspel in de toren in gebruik genomen. Destijds was men nog niet in staat om de klokken toonvast te maken. De toon van de klokken zit er net een beetje naast. Toen men vijftig jaren later de klokken wist te vijlen waardoor de toon zuiver werd, had Monnickendam geen geld. Zij bleven zitten met het valse carillon. het dorp werd door de omliggende dorpen hier vaak mee gepest. Tegenwoordig is men juist trost op de valse noten. De klokken zijn de oudste van Nederland die nog iedere dag een deuntje laten horen.

Telkens wanneer ik iemand vertelde dat ik een weekendje naar Luik zou gaan, vroeg iedereen wat ik daar in vredesnaam ging doen. Luik heeft het imago van een vervuilde industriestad. Wanneer we het hotel in het centrum van de stad uitlopen, lijkt dit in eerste instantie de waarheid. Vervallen panden in smalle rommelige steegjes. Al snel blijkt dit beeld niet het beeld van Luik. Gezellige terrasjes en mooie gebouwen. Eén van de top attracties van de stad is de trap naar de citadel. iedere toerist moet de 374 treden tellende trap beklimmen. Vanaf de top is er een mooi uitzicht over de stad. In het zuiden ligt het moderne station van Gent. Een ware blikvanger.

Wanneer ik aan kom lopen bij Molen de Adriaan, blijk ik net te laat voor de rondleiding. De rondleiding start ieder half uur. Ik heb de start net gemist, vraag ik beleeft. Nou eigenlijk niet. Er was niemand voor de rondleiding. De gids vindt het geen probleem om mij alsnog rond te leiden. In 1778 werd de molen op één van de oude verdedigingstorens gebouwd. Hierdoor stond de molen hoog genoeg om wind te vangen. In 1932 speelde zich een ramp af. De Molen de Adriaan brandde volledig af. Jarenlang stond de ruïne van de molen aan de Spaarne. De molen werd in 2002 opnieuw opgetrokken en herbouwd. Hoewel de molen nieuw is, is de molen in volledige oude staat versteld. Uitvoerig krijg ik iedere detail van de molen uitgelegd. Erg interessant.

Op de plek waar de rivieren de Leie en de Schelde samen komen is in de Middeleeuwen de stad Gent ontstaan. Door een bloeiende handel in wol, vlas en linnen en door het recht belasting te mogen heffen op graan groeide de stad uit tot een van de belangrijkste steden van Europa. In het jaar 1500 werd Keizer Karel V geboren in Gent. Toen de stad in 1537 in opstand kwam tegen de hoge belastingen in het Keizerrijk, was het de keizer Karel V die hoogstpersoonlijk naar Gent kwam en 17 stadsbestuurders liet terechtstellen om de orde te herstellen. Hieraan danken de Gentenaren de bijnaam Stroppendragers. Heden ten dagen kijken wij (Nicolette en ik) uit over de Leie en de Schelde. We zien de drie torens van Gent in een zonnetje naast elkaar liggen. Er achter ligt het imposante Gravensteen kasteel. Op de terrasjes komen de toeristen en de lokale Gentenaren samen. Er heerst een gezellig sfeer.

Het schilderij Het Lam Gods van de gebroeders Van Eyck wordt door velen gezien als het belangrijkste schilderij ooit. Het veelluik werd in 1432 voltooid. Het olieverf schilderij is op eikenhout geschilderd. De panelen tonen figuren die op weg zijn naar de aanbidding van het Lam. Het Lam Gods is het kunstwerk dat het vaakst gestolen is. Maar liefst dertien keer werd het schilderij of panelen hiervan ontvreemd. De laatste keer was in 1934 tijdens een van de bekendste kunstroven in België. Twee panelen werden toen gesloten. Eén paneel, het paneel links onder, is nog altijd niet teruggevonden. Het Lam Gods wordt tentoongesteld in een zwaar beveiligde kapel van de Sint Baafskathedraal. De panelen worden getoond achter kogelwerend glas.

In de dertiende eeuw gaf Graaf Willem II de opdracht tot de bouw van de Ridderzaal. De zaal moest een koninklijke uitstraling krijgen. Zijn zoon Floris V liet de zaal voltooien. Na de tachtig jarige oorlog raakte de zaal zijn bestemming kwijt. Het werd een markthal. Vele verbouwingen volgden. In 1801 vond een grondige restauratie plaats. Bij deze restauratie ging het historisch karakter verloren. Zo werd het dak vervangen door glas en gietijzer. De beroemde architect Pierre Cuypers liet eind negentiende eeuw herstelde de aangerichte schade. Tegenwoordig kennen we de Ridderzaal vooral van het voorlezen van de Troonrede tijdens Prinsjesdag. Tijdens de rondleiding is te zien hoe de eerste kamer hier tijdelijk bijeen komt. De tafeltjes staan gereed voor de vergadering.

De gevangenpoort in Den Haag heeft mening misdadiger te gast gehad. In de dertiende eeuw was het gebouw de toegangspoort tot het Binnenhof. Later werd het gebouw gebruikt als gerechtsgebouw en gevangenis. Misschien wel de belangrijkste verdachte van Cornelis de Witt. In 1672 werd hij verdacht van verraad. Na acht dagen folteren had hij nog steeds niet bekend. Zijn vrijlating wekte veel wrijving bij het Haagse volk. Toen Johannes, die zijn broer kwam ophalen, en Cornelis de Witt de Gevangenpoort verlieten, werden zij belaagd door een woedende menigte. Met speren en stokken werden zij aangevallen. Zij overleden voor het gerechtsgebouw. De lichamen werden opgehangen.

Even lekker met de familie er tussenuit naar het bungalowpark De Heihorsten. Dit vakantiepark van Roompot is nog in aanbouw. Een deel van de bungalows is al gereed, andere worden nog gebouwd. Het park ligt vlak bij de Strabrechtse heide. Een mooie omgeving om te wandelen. Tijdens de route passeren we de Schotse Hooglanders. De beesten grazen rustig op de heide. Op een kwartiertje rijden ligt ook het natuurgebied de Grote Peel. Houten vlonderpaden maken het mogelijk om door het soms drassige landschap te kunnen wandelen.

De Dijkpoort van Hattem geeft toegang tot het knusse historische centrum. De poort maakte vroeger deel uit van de ommuring van de Hanzestad. Rond 1908 werd de poort gerestaureerd. De architect voegde de hoektorentjes toe, naar voorbeeld van toegangspoorten in andere steden. Wanneer ik aan kom lopen, hangt uitnodigend een bordje "open". Ik beklim de smalle stenen trap tot de bovenste etage. Ik zie aan de ene zijde de daken van de huisjes van Hattem. Aan de andere zijde zie ik de IJssel.

Het spoorwegmuseum in Utrecht toont een indrukwekkende verzameling treinen. De eerste dubbeldekker, de hondenkop trein die jaren lang door Nederland gereden heeft en de Koninklijke trein. Het pronkstuk is De Arend. De Arend was de eerste trein van Nederland die in 1839 reed van Amsterdam naar Haarlem.

Het kasteel Keukenhof is oorspronkelijk in 1642 gebouwd als landhuis. Pas in 1861 liet de familie van Pallandt het landhuis uitbreiden met onder andere de hoektorens. Als verdediging heeft het kasteel nooit gefungeerd. Het kasteel kan bezichtigd worden middels een rondleiding.. Het kasteel is nog altijd in de stijl van het begin van de twintigste eeuw. In de kamers staan nog veel oude meubelstukken. Het is prachtig om onder leiding van de gids door het kasteel te lopen. De rondleiding vliegt voorbij. Voor ik er erg in heb sta ik weer buiten.