Gisteren zijn we van Shkodar naar de Albanese hoofdstad Tirana gereden. Het verkeer in de stad rijdt dynamisch. Men parkeert gewoon op de rechterbaan als dat uit komt. Op de rotondes lijkt niemand voorrang te hebben, of juist iedereen. Iedereen rijdt gewoon langzaam door en zo vindt iedereen zijn rijbaan. Invoegen gebeurt zonder te kijken of het kan en inhalen kan eigenlijk altijd. De tegenligger wijkt gewoon een beetje naar de zijkant van de weg. Wij hebben het geluk dat Brutus goed op valt en we passen ons een beetje aan aan het verkeer. Zonder al te veel problemen bereikten we het centrale plein van de stad. De auto konden we parkeren op een klein terreintje (betaald). Na twee uur door het centrum van Tirana gewandeld te hebben, zijn we verder gereden naar Berat. Het oude centrum van de stad bestaat uit talrijke kleine Ottomaanse huizen. De huizen zijn wit, met kleine vensters en hebben allemaal oranje dakpannen. Doordat ze tegen de berg aangebouwd zijn geeft dit een leuk effect. Helemaal gezien vanaf de hoger gelegen citadel. Niet voor niets staan de steden Berat en Gjirokaster op de werelderfgoedlijst.

Met de nodige tijdspeling in het achterhoofd vanwege grensformaliteitenr gaan we vroeg op pad. Zwaar bewolkt, maar het blijkt uiteindelijk een prachtige dag te worden. Voordat we er erg in hebben staan we al bij de grens....en binnen 10 minuten in Albanië. Altijd lekker om ruim de tijd te nemen. Op het centrale plein van Fierza (lees rotonde) nemen we wat te drinken om de tijd een beetje te doden. Bij de ferry aangekomen klappen we onze stoelen uit en wachten op het sein dat we de boot op kunnen. Dat gaat vrij snel , maar dan blijkt dat ze toch liever 15 auto's meenemen ipv 12 dus dat wordt een heuse hersenkraker. Voor ons als toeschouwer alleen maar een heel bijzonder schouwspel. Uiteindelijk varen we weg om een prachtige tocht tussen hoge kliffen over een azuur blauw meer te maken richting Koman. Van daaruit rijden we in zo'n 1,5 uur naar shkoder, onze eindbestemming van vandaag.

Vanuit Biogradska vertrokken richting Kosovo. Alles verloopt voorspoedig, even een verzekeringetje afsluiten aan de grens en we kunnen weer verder. Even voorbij Peje bezoeken we het Visoki Decan klooster. Dit wordt bewaakt door het leger van de NATO dus het ziet er bijzonder indrukwekkend uit. Het klooster is prachtig , met allemaal Middeleeuwse fresco's en iconen. ' s Middags in Prizren, de tweede stad van Kosovo wat rond gewandeld en heerlijk op het terras gezeten tot dat de bui losbarstte.

In Montenegro hebben we onze tent uitgeklapt nabij het meer midden in het natuurpark Biogradska Gora. Het natuurpark is gesitueerd rond een prachtig meer. Een mooie omgeving om een wandeling te maken van ruim drie kilometer rond het meer. s Avonds hebben we eten klaar geaamkt bij de tent. Een prachtige locatie om te kamperen.

De hoofdstad van Bosnië en Herzegovina bood in 1984 onderdak aan de Olympische Winterspelen. In de bergen rond de stad werden de verschillende sporten beoefend. Nu ruim dertig jaar later ligt het Olympisch complex er verlaten en verwaarloosd bij. Het is bizar te zien hoe bijvoorbeeld de bobsleebaan er anno 2018 bij ligt. Wel een mooie locatie natuurlijk om Brutus op de foto te zetten

Een fotootje van een van de watervallen in het Una nationaal park in Bosnië en Herzegovina. De waterval was alleen te bereiken via een onverhard pad.

Dag 3. We gaan de Alpen weer uit en rijden richting Slovenië. De grens tussen Oostenrijk en Slovenië is een zeven kilometer lange tunnel. Net voorbij de afslag ligt het meer van Bled. In het midden van het meer ligt een klein kerkje op een eilandje. Met wat moeite vinden we een parkeerplek.. We volgen een pad naar een uitkijkpunt. Na twintig minuten klimmen bereiken we de top van de heuvel. Hiervandaan hebben we een prachtig zicht op het meer, het kerkje en het kasteel. In de middag willen we de Vintgar kloof gaan lopen. Helaas. De kloof is gesloten op zondag. Of misschien gelukkig. Als we weer wegrijden breekt een stortbui los. Hier hadden we niet graag in gelopen. Wij rijden door naar het meer van Bohiji. Hier zetten we onze daktent op

Dag twee zou pas de eerste echte vakantiedag worden. Vanuit Laupheim, net voorbij Stuttgart begon ik aan het Tina Trucker avontuur. Natuurlijk liep het niet gelijk helemaal gesmeerd maar daar heeft Ronald in ieder geval niets van laten merken. Net voor de grens met Oostenrijk ligt het Neuschwansteinkasteel. We hadden daar kaarten voor gereserveerd om dit prachtige kasteel te mogen zien. Lodewijk de Tweede van Beieren heeft dit laten maken maar het is niet afgekomen voor zijn dood. Onze rondleiding begint om 12.00 dus kunnen we nog mooi voor die tijd even naar het uitkijkpunt op de Marienbrucke lopen. Geweldig uitzicht en wat een mooi kasteel!. Later bij de rondleiding blijkt dat het binnen even zo mooi is. Helaas zijn foto's verboden. We zaten lekker in het rijdritme dus goedgemutst op weg naar de Grossglockner.....je raadt het al, vette pech op de Fernnpass. Twee uur stilstand en geen kant uitkunnen. Het is wat het is. Helaas kwam hierdoor de oversteek over de Grossglockner wat in het gedrang maar het was zeer de moeite waard om deze eerste overrijdbare pas over de Alpen over te steken. Ruim 15 haarspeldbochten later staan we op de top van 2505 meter met hier en daar wat sneeuw en een iets minder aangename temperatuur. De afdaling naar Heiligenblut, waar we overnachten, is ook best bizar. Uiteindelijk komen we om 20.00 moe maar voldaan bij onze overnachtingsplaats aan. Ziet er leuk uit, gezellig stalletje. Helaas is de keuken van het nabijgelegen restaurant al gesloten, het is nog laagseizoen, maar na wat zielige blikken van onze kant, kunnen we toch een pizza krijfen. Hoe tof is dat. Uiteindelijk een hele mooie toffe dag gehad en daar gaan er nog vele van volgen, dat weet ik zeker.

Vanuit Slovenië zijn we de grens met Kroatië over gegaan. Zonder oponthoud passeerde we de grens. Omdat de rit voorspoedig verliet besloten we ook een bezoek te brengen aan de Kroatische Plitvice meren. Een complex van meren en watervallen. Via houten loopbruggen kun je tot vlak bij de watervallen komen. Door het mooie weer kleurt het water prachtig blauw. Net aan de andere zijde van de grens met Bosnië en Herzegovina ligt het Una nationaal park. Dit park is veel minder toeristisch. De watervallen in dut park zijn alleen te bereiken via een veertien kilometer lang onverhard pad door het bos. De waterval was prachtig en de inspanning zeker waard. s Avonds hebben we geslapen in een houten huisje midden in een bos. We waren de enige gasten,

Het moment U is aangebroken. Vanochtend zijn we vertrokken. Om precies acht uur reden we weg uit Delft. Vandaag willen we een flink aantal kilometers maken en rijden door tot zuid Duitsland. In het plaatsje Laupheim hebben we een gasthaus gereserveerd voor vanavond.

We beginnen op vrijdag 8 juni aan het Europese avontuur. Omdat we de eerste dag een flink stuk op willen schieten en tot voorbij Stuttgart willen rijden, vertrekken we om 08:00 uur uit Delft. We hebben een hotel geboekt in Laupheim, net onder Ulm in Zuid Duitsland. Dus voor iedereen die ons uit wil zwaaien moet een beetje vroeg op.