Let op: Dit is niet het meest recente bericht; Klik hier om naar het nieuwste bericht te gaan
Post on : Saturday October 19th 2019 | Post by : RonaldI am on my way to Rio, the place where I want to be, klonk het al in de Maywood uit uit 1981. Nu ben ik zelf in deze wereldstad. Rio is een bijzondere stad. Het is niet de grootste stad of de hoofdstad van Brazilië, maar wel de belangrijkste en meest bekendste stad van het land. Ruim zes miljoen inwoners leven rond de baai en de stranden. De grillige bergen geven de stad een open gezicht. De favela's, de krottenwijken, liggen tegen de hellingen geplakt. Op de hoogste berg staat het 38 meter hoge Christus beeld. Vanaf de ruim 500 meter hoge berg is het standbeeld uit de hele stad zichtbaar. (foto: uitzicht vanaf de suikerbroodberg. Het Christusbeeld staat rechtsboven)
Overzicht eerdere berichten
Post on : Saturday October 19th 2019 | Post by : RonaldHet beroemde Copacabana strand in Rio de Janeiro is de plaats waar de beroemdheden en de rijke Brazilianen de zon aanbidden. Onder een parasol op een plaats waar iedereen hen ziet of mannen die zich opdrukken op het strand om hun conditie te showen. In schril contrast voetballen de jochies uit de sloppenwijk op het strand en proberen verkopers wat geld te verdienen met flesjes water of T-shirts. Copacabana leeft.
Post on : Thursday October 17th 2019 | Post by : RonaldHet eiland Ilha Grande was tot 1964 tijdens het militair regime een gevangenis eiland. Vooral politieke gevangen werden opgesloten in de Colonia Penal Candido Mendes gevangenis in Dois Rios. In 1994 heeft de overheid besloten get complex op te blazen. Alleen een klein museum herinnert aan de oude tijd. Dois Rios ligt aan de andere kant van het eiland en is te bereiken via de zes kilometer lange onverharde bergweg. Dit is de enige weg op het eiland. In AbeaÄo huur ik een mountainbike. Met de fiets rijd ik naar Dois Rios. Direct buiten het stadje klimt zes weg omhoog. Ik schat de stijging continu op 4 tot 5 procent. Een zware beproeving. Op sommige stukken valt de fiets stil. Er zit niets anders op dan te lopen. Vanaf de top start de afdaling. In de grote versnelling rijd ik naar beneden. Ik kom aan in Dois Rios. Ik rijd naar de baai en over het strand. Na het museum ga ik weer terug. De terugweg lijkt veel zwaarder. Al snel loop ik naast de fiets. Meer lopend dan fietsend kom ik bij de top. Daarna daal ik af naar AbeaÄo. De route naar Dois Rios was mooi maar erg zwaar.
Post on : Wednesday October 16th 2019 | Post by : RonaldTen zuiden van Rio de Janeiro ligt het eiland Ilha Grande, wat groot eiland betekent. Op de ambulance en de vuilnisauto na, is er op het eiland geen gemotoriseerd verkeer. Vanaf de pier in Vila do AbeaÄo loop ik naar mijn hotel. Ik kijk uit over het helder blauwe zeewater van de baai. Rond het eiland liggen prachtige stranden. Aan de noordzijde beschermd door het land, aan de zuid zijde met indrukwekkende golfslag van de oceaan. In het midden van het eiland ligt de 900 meter hoge Papagaaienberg. De berg dankt de naam door de vorm van de top. De enige manier om de stranden te bereiken is per voet of per taxi boat. Ik kies voor de combinatie. In ruim drieenhalf uur loop ik naar het Praia Loper Mendes, Het mooiste strand van het eiland, volgens velen en keer terug met de boot. (Op de foto Praia de Palmas, die vond ik zelf mooier)
Post on : Wednesday October 16th 2019 | Post by : Gert-Jan en MoniqueRonald wat een mooie reis maak je toch weer! Echt genieten! Maar voor ons ook met je schitterende foto’s en leuke verhalen! Groetjes van Gertjan en Monique
Post on : Wednesday October 16th 2019 | Post by : RonaldIk doe dit natuurlijk graag voor jullie 😀😀
Post on : Tuesday October 15th 2019 | Post by : RonaldDe omgeving rond Paraty staat bekend om de prachtige baaien en bijzondere natuur. Je kunt je nauwelijks voorstellen dat dit gebied tussen de miljoenen steden San Paulo en Rio de Janeiro ligt. Vanuit Paraty vertrek ik met een lokale bus de natuur in. Na een uurtje stappen we uit. Philippe, de gids wijst het begin van het pad door de jungle. Een wandeling naar Punta Negro. Een klein bergdorpje. Onderweg passeren we stranden. Er is tijd genoeg om te zwemmen in zee en in de beekjes aan het einde van de middag komen we aan in het bergdorp. Na het eten op het strand, slapen we in lokale huizen. De volgende morgen maken we een wandeltocht naar de Caso Bravo waterval. Een waterval die bijna uit mondt in de zee. Om bij de waterval te komen moeten we twee flinke bergen over. Door de hoge luchtvochtigheid is het een zware tocht. Het is lekker om bij te komen bij de waterval. Het water verkoelt. We moeten echter nog wel terug via dezelfde route. Ik ben blij als ik het dorpje weer zie.
Post on : Wednesday October 16th 2019 | Post by : Cees JanssenJe horizon is weer verbreed. Wereldreiziger!ðŸ‘ðŸ‘
Post on : Wednesday October 16th 2019 | Post by : RonaldZeker weten !!
Post on : Tuesday October 15th 2019 | Post by : RonaldEen van de mooiste oudste stadjes van Brazilië, is Paraty. In de 16de eeuw stichtte de Portugezen het stadje en fort als tussengaven tussen de goudmijnen en Rio de Janeiro. Door de goudhandel verwierf het stadje veel geld. Talloze handelaren vestigden zich in Paraty. Ook de slaventransporten uit Afrika met slaven voor de goudmijnen kwamen hier aan. Het oude historische centrum is nog altijd in tact. De met kinderkopjes geplaveide straten geven de sfeer van toen. Het is goed dat het gehele oude centrum auto vrij is.
Post on : Thursday October 10th 2019 | Post by : RonaldIn het zuid westen van Brazilië, tegen de grens van Bolivia en Paraguay, ligt het grootste moerasgebied ter wereld: de Pantanal. Het gebied, ingeklemd door bergen is vier keer zo groot als Nederland. Tijdens de regenperiode (december tot en met maart) loopt het gebied vol water. Veel dieren verblijven in dit moerassig gebied. In de droge periode droogt het water langzaam op. De dieren trekken naar de overgebleven waterpoelen. Hierdoor zijn bijzondere vogels te spotten rond de waterplaatsen en soms wild. Ik overnacht op een fazenda, een typische Braziliaanse uitgestrekte boerderij.
Post on : Thursday October 10th 2019 | Post by : RonaldHet is de droge tijd in de Pantanal. Waar in maart alle gebieden onder water staan, is het nu voor veel dieren zoeken naar water. De natuur snakt naar regen. In het riviertje staat nog een klein laagje water. Net genoeg om met de kano door te varen. Ik stap voorzichtig in de Canadese kano. Een kano waarbij je aan weerszijde moet peddelen. Langzaam stuur ik de boot over het water. De zon geeft de bomen langs het water een frisse groene kleur. Een prachtig gezicht. Op de kant liggen enkele kaaimannen. Zij wachten argwanend mijn verrichtingen met de kano af. Wanneer ik te dicht bij kom, verdwijnen ze onder water.. De IJsvogeltjes kiezen eerder een veilig heenkomen. Hierdoor zijn ze lastig te fotograferen. Ik peddel verder. Soms gebruik ik de zanderige bodem om mij af te duwen.. veel dieper dan dertig centimeter is het op veel plaatsen niet. Voor veel vissen is dit het laatste stukje watervast zij nog kunnen zwemmen. Als dit ook op droogt, overleven zij het niet.
Post on : Thursday October 10th 2019 | Post by : Mirjam ReimanWow wat een prachtige foto’s en verhalen. Een mooie reis weer!
Post on : Thursday October 10th 2019 | Post by : RonaldEen goede manier om de natuur van de Patanal te ontdekken is te paard. Bij de boerderij stap ik op Bella Vista, een goed verzorgd licht bruin paard. Achter elkaar volg ik de gids. Of liever gezegd Bella Vista volgt de gids. Poging om iets harder te rijden of iets uit de sliert halen weinig aan. Het paard keert even snel weer terug in de rij. De paarden lijken op rangorde te lopen of op basis van hun voorkeur dicht bij andere paarden of juist niet. Bella Vista loopt gewoon achteraan. Als de andere paarden stoppen, stopt hij ook. Met geen aansporing is hij te bewegen iets te verplaatsen. Ik geef het op en laat hem get pad bepalen. We rijden over stoffige zandplaten, tussen de struiken door en door drooggevallen rivierbeddingen. Ik zie soms een vogel in de boomtoppen. Door de warmte, van meer dan 35 graden, laten de dieren zich niet zien. We lopen ook tussen de bomen door in de schaduw. Ik moet soms bukken om geen takken te raken. Na anderhalf uur stap ik bij de rivier weer af. Morgen zal ik wel spierpijn hebben.
Post on : Tuesday October 8th 2019 | Post by : RonaldDe omgeving van Bonito bestaat uit grotten, meren en kristal heldere rivieren. Een van de rivieren is de Rio wel Prata. In het heldere water kun je de kleurrijke vissen zien zwemmen. Met een snorkel en een wetsuit laat ik mij langzaam met de stroom mee drijven. De vissen zwemmen mee en lijken zich niets van mijn aanwezigheid aan te trekken. Grote vissen, kleinere visjes tot hele kleurrijke vissen. Alles zwemt hier rond. Ik voel mij alsof ik in een aquarium zwem. Wat een prachtige omgeving om te zijn.
Post on : Tuesday October 8th 2019 | Post by : RonaldOm niet iedere dag berichtjes te sturen, staan hieronder nog twee belevenissen, die niet per email gemeld zijn
Post on : Monday October 7th 2019 | Post by : RonaldDe Gruta do Lago Azul is een grot waar je met 300 treden kunt afdalen tot een uitzonderlijk helder fel blauw gekleurd water. Naar schatting is het water ruim zestig meter diep. Tegen de rotswand hangen fraai gevormde stalactieten. Niet alleen hangen zij naar beneden, sommigen zijn horizontaal gegroeid door aanwezige kosmossen. Het water, de rotsen en de lichtinval geven de grot een prachtig aanzicht..
Post on : Sunday October 6th 2019 | Post by : RonaldHet vijf hectare grote vogelpark bij de ingang van de Parque Nacional do Iguazu is de thuisbasis van ruim 800 vogelsoorten, waaronder toucans, rode ibissen, flaminco's en ara's. De vogelverblijven zijn ruim acht meter hoog en gesitueerd in de jungle. Door veel verblijven kun je wandelen. De vogels scheren rakelings over. Een leuke attractie.
Post on : Saturday October 5th 2019 | Post by : RonaldEr is bijna niets mooier dan het adembenemende uitzicht op de Rio Iguazu waar de spectaculaire Iguazu watervallen de landen Argentinie en Brazilie van elkaar scheiden. In totaal zijn er meer dan 275 individuele watervallen die samen de imposante Iguazu Falls vormen. Het water stort zich over een breedte van bijna drie kilometer naar beneden. De hoogste waterval is tachtig meter hoog. Ik begin mijn bezoek aan de Braziliaanse kant. Ik zie de watervallen aan de overzijde. Indrukwekkend. Via een loopbrug kom ik boven de Devils Throat. De watermassa wringt zich door de hoefijzer gevormde trechter. De volgende dag ga ik naar de Argentijnse kant. Ook hier zijn loopbruggen. Ik kom tot vlak boven de Devils Throat. Wat een water geweld. Ik sluit mijn bezoek af met een boottocht. Vanaf het water zijn de verschillende watervallen pas goed te zien. De schipper vaart de boot tot onder de waterval. Het water klettert over mij heen. Ik ben doorweekt. Natuurlijk gaan we voor een tweede ronde. In de wind waait alles weer snel droog. De Iguazu watervallen zijn te vergelijken met de Niagara Falls en de Victoria Falls. De Iguazu wint het echter qua schoonheid.
Post on : Saturday October 5th 2019 | Post by : Karin MeijerWoW prachtig dit en wat zal dit een herrie zijn als het water naar beneden klettert
Post on : Wednesday October 2nd 2019 | Post by : RonaldDe stad Buenos Aires wordt wel de levendigste stad van Zuid Amerika genoemd. Van straatartiesten, zakenlieden tot zwervers. Buenos Aires is een mix van smaken, culturen en leefstijlen. De Spaanse invloeden zijn overal in de straten te zien. Buenos Aires was de rijke handelsstad tijdens de Spaanse overheersing. Overal staan prachtige statige gebouwen en paleizen. Het bekendste plein, plaza de Mayo, is ook het beruchtste plein. Het was op dit plein waar Evita Peron vanaf het balkon van Casa Rosada het volk toesprak. 'Don't cry for me Argentina'. Heden ten dage is dit plein bijna dagelijks het toneel van demonstraties. Overal wordt voor of tegen geprotesteerd. De opvallendste betoging zijn de Dwaze Moeders. Zij kom al sinds de haren tachtig bijeen om wekelijkse op het plein aandacht te vragen voor hun verdwenen kinderen tijdens het regime van dictator Videla. Buiten het centrum ligt de kleurrijke wijk la Boca. Vroeger bouwden migranten met restmaterialen gammele huizen. Tegenwoordig zijn deze huisjes trendy bij kunstenaars en een geliefde plek voor toeristen. Met de fiets ben in naar de begraafplaats in de chique la Recoletta gereden. Veel bekende Argentijnen liggen op deze uitgestrekte begraafplaats, waaronder Evita Peron. De graven zijn indrukwekkende bouwwerken, waar vaak hele generaties begraven liggen. Morgenochtend vlieg ik van Buenos Aires naar de Foz de Iguazu. Hier ga ik de grens met Brazilië over.
Post on : Thursday October 3rd 2019 | Post by : Ronald BoelenFijn dat je overduidelijk zo geniet!! En natuurlijk weer leuke verslagen om me te Lezen(leven).
Post on : Thursday October 3rd 2019 | Post by : Leo Het ziet er zoals gewoonlijk bij jou weer fantastisch uit.Nog veel reisplezier.Diny en Leo
Post on : Thursday October 3rd 2019 | Post by : Ceeszo te zien heb je het weer goed voor elkaar ,leuke vriend ontmoet is ook nooit weg,biertje smaakt goed.Ronald nog veel genoegen in de reis cees
Post on : Tuesday October 1st 2019 | Post by : RonaldVan Colonia del Sacramento in het iets meer dan twee uur met de bus naar Montevideo. Aan het einde van de middag stap ik uit bij busstation Tres Cruces. Helaas is dit nog niet in de oude stad. Dat ligt nog drie kilometer verder. Joël, die naast mij zat tijdens de reis, wijst mij waar ik een stadsbus kan nemen. Ik rijd verder de stad in. Het meisje naast mij laat op haar telefoon zien waar ik er uit moet. Zij verlaat de bus al eerder. Een oudere mevrouw achter mij tikt op mijn schouders. Ik geef wel een seintje, denk ik te begrijpen. Even later gebaart ze dat ik bij de volgende halte uit moet stappen. Ik sta praktisch voor mijn hotel. Het centrum van Montevideo is compact en vol Spaanse historie. Mooie pleinen met standbeelden van de helden en fraai gedecoreerde gebouwen. Ik wandel door de stad. Ik dwaal tussen de markthallen door, langs het theater en de kathedraal. Zaterdagavond is er een Tango festival op het plein met live muziek. Op zondag slenter ik over de antiek- en rommelmarkt. De stad heeft zijn goede kanten, maar kent ook de problemen van een hoofdstad: bedelaars, zwervers, graffiti en vervallen panden. Niet alle straten lijken mij even geschikt als het donker is. Om de buitenwijken te bekijken huur ik een mountainbike. Op de fiets rijd ik langs de kilometers lange boulevard. Kinderen spelen op het strand en vissers hopen op een goede vangst. Ik sluit mijn bezoek aan Montevideo af met een voorstelling in het prachtige 19de eeuwse neo-klassieke Teatro Solis. Hoewel ik weinig versta van het toneelstuk, is het een prachtige ambiance om te zijn. Vandaag ben ik met de boot terug gekeerd naar Buenos Aires. Waarschijnlijk bezoeken nog maar weinig toeristen het land. Waar je normaliter overal Nederlanders tegen komt in de wereld, heb ik in Uruguay geen woord Nederlands gehoord. Sterker nog ik heb maar één Australische toerist ontmoet (buiten de Argentijnse en Braziliaanse bezoekers dan). Ik heb genoten van Uruguay.
Post on : Tuesday October 1st 2019 | Post by : Cees JanssenMooie reis weer Ronald!